Ας πούμε πως είμαι εγώ, το autofiction στα καλύτερά του

εκδ.: Δώμα, Ας πόυμε πως είμαι εγώ, Βερόνικα Ράιμο

Η Βερόνικα, ή αλλιώς η Βέρο όπως την φώναζε η μαμά της, στο βιβλίο "Ας πούμε πως είμαι εγώ" αποτυπώνει διάφορα καθοριστικά συμβάντα της ενηλικίωσής της, με ωμότητα, με σαρκαστικό τόνο, με χιούμορ σχεδόν σε κάθε σελίδα του βιβλίου. Ο ελεύθερος συνειρμός της Ράιμο που έρχεται από μνήμης και η μυθοπλασία που της έρχεται πολύ φυσικά, παρουσιάζουν μαζί, μια κλασική πυρηνική ιταλική οικογένεια με τον νευρωτισμό της μητέρας της και την υποχονδρίαση του πατέρα της που χτίζει τοίχους που δεν χρειάζονται, έναν αδερφό που συνήθως αλλά άθελά του την επισκιάζει και την λαχτάρα της για τρέλες και για έρωτα. Ωμά, ξεκαρδιστικά, απολύτως ανθρώπινα. 

"Δεν είχαμε κανονικές πόρτες, μόνο πτυσσόμενες και χωρίς κλειδαριά. Ήταν σαν να ζούσαμε σε θεατρικό σκηνικό, όπου τα δωμάτια ήταν μόνο κατ'όνομα δωμάτια, απλές προσομοιώσεις για χάρη των θεατών"

Η Βερόνικα Ράιμο, γεννήθηκε το 1978 στη Ρώμη όπυ μεγάλωσε, και κέρδισε το βραβείο Strega Νέων και το Viareggio Rèpaci, ενώ ήταν υποψήφια για το Strega και το Διεθνές Βραβείο Booker 2024. Τελειώνοντας τις σπουδές της στη φιλολογία, συνέχισε κάνοντας το διδακτορικό της Στο Βερολίνο, με θέμα το γερμανικό σινεμά. Είναι μεταφράστρια, έχει συγγράψει σενάριο και έχει δημοσιεύσει άρθρα της σε εφημερίδες και περιοδικά όπως το Rolling Stones. 

Το βιβλίο διαβάζεται έυκολα, περίπου σε ένα σαββατοκύριακο, διαβάζεται κυρίως γελώντας με μερικές μικρές σύντομες στάσεις σε κάποια θλιβερά γεγονότα, γλυκά και πικρά μαζί. Σε χωρισμούς, στην κατάθλιψη, στο θάνατο, σε μια άμβλωση και ένα νεκροταφείο εμβρύων για το οποίο η Βερόνικα αλλά και άλλες γυναίκες δεν είχαν καμία απολύτως ιδέα. 

"Στη ζωή μου δεν βλέπω ποτέ το ποτήρι μισογεμάτο. Ούτε και μισοάδειο. Πάντα το βλέπω έτοιμο να πέσει κάτω. Ή δεν το βλέπω καθόλου. Δεν υπάρχει καν ποτήρι. Δεν υπάρχει τίποτα. Βρίσκομαι μπροστά σε ένα κακάσχημο τραπεζάκι που πάνω του δεν έχει τίποτα. Θα μπορούσε επίσης να εξαφανιστεί και το τραπεζάκι. Η μάλλον, έχει ήδη εξαφανιστεί. Κι εμένα δεν μου απομένει καν η απουσία, μόνο η απορία" 

*παρακαλώ πολύ να μην αντιγράφετε ούτε να χρησιμοποιείτε με οποιοδήποτε τρόπο τα κείμενα και τις φωτογραφίες αυτού του site χωρίς την γραπτή άδειά μου

*όλα όσα γράφονται σ'αυτό το σάητ αποτελούν απλώς την προσωπική μου άποψη